....

Gösteri devam etmeli...

Hiçbir yüz güzel değil, senin yüzünden... !

Yoktan var eden,
Dualarımı kabul eden ve etmeyen,
Her pes ettiğimde şimdi değil diyen,
Yola çıktığımdan beri yolculuğumu kolaylaştıran Rabbim
Sana Şükürler olsun.

Buda geçer dedin, Geçti... ;)

En Sevdiğim...

,,,,

 

 

 

Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.

Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.

Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.

Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.

Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.

Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.

Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.

Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.

Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden 'sen' olduğun için vazgeçtim.

Bencil olduğun için vazgeçtim.

Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.

Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.

Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.

                                                                                                                   Frida Kahlo

Bu Da Mı Yalan?

Hüsnün senin ey dilber-i nadide kamer mi ?
Huri misin ey afet-i can, yoksa beşer mi ?
---
Gördükçe seni tazelenir sanki hayatım.
Sensiz bana bu can-ı cihan zerre değer mi ?
---
Nergiz mi acep didelerin, gül mü yanağın ?
Peymane-i kudret mi lebin, şir-ü şeker mi ?

Cemre

      Sanırım beni hatırlamasının bir mevsimi var. İçi üşüdüğünde mesela,  gülüşleri soğuduğunda, özlemler kalbini kavurunca belki, belki sağanak bir kimsesizlik halinde; bir kelime düşüyor dilinden. Cemre dedikleri böyle bir şey olsa gerek.

      Geldi, kapıma dayandı o mevsim ve içimdeki cılız ateş harlandı yeniden. Şikayet etmek ne mümkün Ah demek kimin haddine. reddetmek isyana girer. Bana yine aşka iman etmek düşer.

      Seviyorum Ya Rab! Yarattığın bütün mevsimleri, düşleri, düşüşleri, bütün çelişkileri, bütün tereddütleri, cemreyi de, cemrenin geldiği yeri de, göndereni de seviyorum. 
      Senden gelen başım gözüm üstüne...

EKSİK DUA

Artık duygularıma ad koyamıyorum.

Nefret mi ediyorum senden,

Yoksa kavruluyor muyum hala aşkla?

Pişmanlık mı nefesimi kesen, özlemek mi?

Merhamet mi etmeliyim sana,

Kendime acımalı mıyım?

Daha çok mu sevmeliyim seni?

Çoktan da mı daha çok?

Bitmeyecek gibi bu karmaşa

Lanetlendim mi erosa küfrettiğim için?

Tuhaf şeyler oluyor bana

Başka bir sevdanın niyeti yanaşsa tenime, içim ürperiyor,

Sana ihanetim, Kendime ihanetimden daha günah geliyor.

İçimdeki boşlukta; yıkıcı dondurucu bir poyraz esiyor.

Bir organım eksik sanki.

Sürekli uyuşuyor fikrim.

Yarım kalıyor başladığım herşey

Geceye kaldığım anlarda

Hiç gerçekleşmicek bir dua dolanıyor dilime,

Sonunda "Amin" diyemediğim,

Eksik bir dua...

Tanrım!

Bir başkası deymesin deydiğim yere,

Parmak izlerim silinmesin ellerinden,

O dudaklarda başka bir ateş yanmasın,

Kalbinde bulduğum gizli kuytuyu, bulamasın kimse,

Derinine sakladıklarımın sırrı çözülemesin,

Benim olmadığım bir aşka konuk olmasın,

Bana sustuğu kadar, konuşmak istesin seninle,
Hiç unutmasın beni,

Unutturma sende.

Sık sık hatırlat yetememenin sancılarını,

Sevilmenin açlığını,

Ve çok sevmenin tarif edilmez ağrısını.

.........

(canan karaman)

Aşktan Öte

Kimsenin bilmediği kırıklarım,

Bir de saklamaya çabaladığım;

Kırgınlıklarım vardı benim.

Sırlarım sırdan öte,

Hasretim Adem'den...

Sesim herkese yabancı,

Kulağım her sese sağır...

Uykum ölüleri kıskandırır,

Uykusuzluğum geceleri...

Rüyalarım ütopyalar dıyarı,

Gerçeğim savaş ortası...

Yaralarım insan eseri,

Umudum insanlık anıtı...

Kimsenin görmediği bir ben

Bir de saklamaya çabaladığım;

Sen vardı içimde.

Gülüşün cenneti kıskandırır

Hüznün cehennem ateşini...

Varlığın ab-ı hayat suyu,

Yokluğun Yusuf'un atıldığı kuyu...

Gelişin rahmet,

Gidişinde bilemediğim bir hikmet...

Bir zamanlar aşkın içinde,

Şimdi aşktan öte bir hiçlikte...

Bir ben var içimde

Şeytanın bile bilmediği bir ateşte,

İçin için yanmanın hazzında...

Yüzüm yerde,

Özüm "O"nun darında...

Akla ziyan bir halde

Aklın varamadığı yerdeyim...

????

Bir "nasılsın?" içine kaç cümle saklanır?

Kaç fetih cesareti gerekir sormaya?

Kaç temenni sığar gelecek yanıta?

Kaç endişe fişekleri çakar heycanla soluyan yaralı ciğerden?

Kaç kez kovalanır içindeki boşver diyen zevzek?

Bir kalp kaçkere kırılır?

Kaç kez ittifak kurar celladıyla aşk ?

Sahi insan neden aşık olur?

,,,,,,,,,,

İnsan kalmak için kaç olmak gerekir?

Kaç yanlış kaç doğruyu götürür?

Kaç kez yanılır, kaç kez yanlız kalır?


Kaç kez nefes alır yaşamı boyunca ve kaçını farkeder?


Kaç kez güler ya da ağlar aynı sebepleden?


Kaç kez doğmak zorunda kalır kendi kendine?


Sahi insan neden ölür?

Dönüşüm

İnsan olmak zor iki gözüm

Hele bu devirde sevda büyütmek.

Geldiğim yere gidesim, toprağa dönesim

Ve bu kez ağaç olasım var.

Evrim döngüsünde sıramı bekliyorum dört gözle.

Yeniden doğmak ve tekrar karış karış Seni aramak yerkürede

Ve köklerimi köklerine sarmak

Belkide bu sefer üzüm oluruz kim bilir.

Sana bakarak geçer ömrüm.

Bir serçenin kursağını doldurmaya,

Kararmaya veya aşk şarabı olmaya razıyım ben.

Zamanın içinde bir anı daha paylaşmak değil mi mesele,,,

                                                                                                                                (Canan Karaman)

Kadim Dost

En kadim dostumsun sen
Belki omzunda ağlamışığım yok,
Beni bir cendereden çıkarmışlığın,
Hiçbir derdime tesellin olmadı,
Sevinçimi sarılıp hoplaya zıplaya kutlamışlığın,
Yeni yılı, yeni yaşımı, yeni işimi,
Yeni umutları ve gıcır gıcır dertlerimi paylaşmışlığın...
Yinede en kadim dostumsun benim
Yeminlerim, kıblem, tövbelerim,
Günahım ve en güzel sevabımsın.
Kusurum ve kusursuzluğum.
Öfkem ve şevkatim.
Yani ben, yani sen
Yani olamadığımız biz
En kadim dostumsun benim
Hiçbir niteliğin değiştiremediği güç
Ve hiçbir kutsal gücün değiştiremediği "göç"sün
Ayrıcalıklı bir ayrıntı
En zor yol ayrımımsın.
Aklıma en aykırı fikir,
Dileme dolanmış bir zikirsin.
Dedimya en kadim dostumsun
Git desem de gitmeyen
İstesende gidemeyensin.

10.10.10 - GÖÇ

              Hayat herkesi çemberinde tutmaya çalışır. Daralırız sıkar bizi hatta boğar o çember. Öyle zamanlarda cekedimizi alıp gidesimiz gelir. Gidilen yerde hiçbir esaret yoktur ya hani ne hikmetse.

Bende aldım ceketimi, düştüm yola, vardım vaadedilen o yere.. Ve anladım gidilen yerde değil keramet. Giderken o ceketin cebinde neleri götürdüğündeymiş...


(Canan Karaman)