Cemre

      Sanırım beni hatırlamasının bir mevsimi var. İçi üşüdüğünde mesela,  gülüşleri soğuduğunda, özlemler kalbini kavurunca belki, belki sağanak bir kimsesizlik halinde; bir kelime düşüyor dilinden. Cemre dedikleri böyle bir şey olsa gerek.

      Geldi, kapıma dayandı o mevsim ve içimdeki cılız ateş harlandı yeniden. Şikayet etmek ne mümkün Ah demek kimin haddine. reddetmek isyana girer. Bana yine aşka iman etmek düşer.

      Seviyorum Ya Rab! Yarattığın bütün mevsimleri, düşleri, düşüşleri, bütün çelişkileri, bütün tereddütleri, cemreyi de, cemrenin geldiği yeri de, göndereni de seviyorum. 
      Senden gelen başım gözüm üstüne...